منابع مورد نیاز برای پایان نامه : منابع کارشناسی ارشد در مورد بررسی ساختار طنز در ...
- ـ آرتور پُلارد، طنز (ترجمهی سعید سعیدپور)، چاپ چهارم (تهران، نشر مرکز، ۱۳۷۸) صفحهی ۷ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز، چاپ اول (تهران، انتشارات کاروان، ۱۳۸۵) صفحهی ۱۴۱ ↑
- ـ یحیی آرین پور، صفحهی ۳۶ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۲ ↑
- ـ آرتور پلارد، صفحهی ۷ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۲ ↑
- ـ سیمون کریچلی، در باب طنز (ترجمهی سهیل سمّی)، چاپ اول (تهران، انتشارات ققنوس، ۱۳۸۴) صفحهی ۲۹ ↑
- ـ همان، صفحهی ۴۰ ↑
- -سیمون کریچلی،صفحه ۴۰ ↑
- -همان، صفحه ی ۱۹ ↑
- ـ همان، صفحهی ۲۵ ↑
- ـ همان، صفحهی ۲۴ ↑
- ـ محمد رضا اصلانی، صفحهی ۱۴۱ ↑
- ـ همان، صفحهی ۱۶۱ ↑
- ـ حسن جوادی، صفحهی ۱۳ ↑
- ـ همان، صفحهی ۴۹ ↑
- ـ آرتور پلارد، صفحهی ۳۱ ↑
- ـ حسن جوادی، صفحهی ۱۷ ↑
- ـ همان جا در صفحهی ۲۹ میگوید: تقلید طنزآمیز که در انگلیسی parody خوانده میشود یکی از انواع مهم طنز است و میتوانیم آن را به عنوان تقلیدی تعریف کنیم که به وسیلهی تحریف و مبالغه موجب سرگرمی و استهزا و گاهی تحقیر میشود. شاید مناسبتر باشد که پارودی را به طور کلی به تقلید مضحک و نوعی خاص از آن را که travesty نامیده میشود به «نظیرهی طنزآمیز» ترجمه کنیم. ↑
-
-
- ـ همان جا در صفحهی ۳۸ در توضیح «آیرنی» میگوید: مشکل است برای «آیرنی» معادلی دقیق در فارسی پیدا کرد که شامل تمام معانی آن باشد، این کلمه را فرهنگها به «طعنه»، «استهزاء» و وارونهگویی ترجمه میکنند و به طور کلی به استفاده از کلمات با نیتی طنزآمیز گفته میشود که درست عکس آن چه بر زبان آمده را برساند. شاید بهتر باشد که معنی کلی آن را به «کنایهی طنزآمیز» ترجمه کنیم. (نقل با تلخیص) ↑
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
-
- ـ همان جا در صفحهی ۶۶ میگوید: یکی از انواع ادبی که طنزنویس میتواند به کار گیرد نوعی است که در ادبیات اروپایی character خوانده میشود یعنی وصف سجایا یا خصوصیات یک دسته از مردم یا شخص به خصوصی که نماینده ی آن تیپ و دسته است. ↑
- ـ همان،صص ۷۶-۸۵ ↑
- ـ علی اصغر حلبی، مقدمهای بر طنز و شوخ طبعی در ایران، چاپ اول (تهران، انتشارات پیک، ۱۳۶۴) صص ۶۲-۹۶ ↑
- ـ آرتور پلارد، صفحهی ۸۷ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۱ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۲ ↑
- ـ سیمون کریچلی، صفحهی ۴۰ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۲ ↑
- ـ حسن جوادی، صفحهی ۵۰ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۲ ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۳ ↑
- ـ نمونههای طنز در آثار بزرگان ذکر شده بسیار فراوان است، چه طنزی که در یک بیت یا یک جمله ذکر شده باشد و چه طنزهای بلند و حکایات نسبتاً طولانی طنزآمیز که با اهداف مختلفی خلق شده است. مثل طنزهای سیاسی ـ اجتماعی حافظ، طنزهای مولانا و عطار با هدف ذکر نکات تعلیمی و اخلاقی در قالب طنز و یا طنزهای جذاب و سرگرمکنندهی سعدی در بوستان و گلستان. ↑
- ـ محمدرضا روزبه، صفحهی ۱۲۳ ↑
- ـ همان جا ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۳ ↑
- ـ همان جا ↑
- ـ حسن جوادی، صفحهی ۲۴۱ ↑
- ـ همان جا ↑
- ـ یحیی آرین پور، صفحهی ۳۹ ↑
- ـ محمدرضا روزبه، صفحهی ۱۲۳ ↑
- ـ یحیی آرین پور، صفحهی ۳۹ ↑
- ـ همان جا ↑
- ـ محمدرضا اصلانی، صفحهی ۱۴۳ ↑
- ـ محمدرضا روزبه، صفحهی ۱۲۳ ↑
- ـ رؤیا صدر، برداشت آخر، نگاهی به طنز امروز، چاپ اول (تهران، نشر سخن، ۱۳۸۵) صفحهی ۲۱۲ ↑
- ـ همان، صفحهی ۳۷ ↑
- ـ محمدرضا روزبه، صفحهی ۱۲۳ ↑
- ـ مرتضی فرجیان، طنزسرایان ایران از مشروطه تا انقلاب، چاپ اول (تهران، نشر بنیاد، ۱۳۷۰) جلد اول صفحهی ۲۱۲ ↑
- ـ سید ابراهیم نبوی،کاوشی در طنز ایران، چاپ سوم(تهران،انتشارات جامعه ایرانیان،۱۳۷۸)جلد اول،صفحه ۱۱۵ ↑
- ـ رؤیا صدر، صفحهی ۹۶ ↑
- ـ همان ↑
- ـ مرتضی فرجیان، صفحهی ۲۱۳ ↑
- ـ مرتضی فرجیان، صفحهی ۲۱۳ ↑
- ـ همان، صفحهی ۲۱۴ ↑
- ـ رؤیا صدر، صفحهی ۹۶ ↑
- ـ مرتضی فرجیان، صفحهی ۲۱۴ ↑
- ـ همان، صفحهی ۲۱۵ ↑