fg21/3
میانگینهایی که دارای حداقل یک حرف مشابه هستند، اختلاف معنیداری در سطح احتمال ۵% با هم ندارند (آزمون دانکن).
۴-۲-۵ - عملکرد بیولوژیک خلر
نتایج تجزیه واریانس حاکی از آن است که عملکرد بیولوژیک به طور بسیار معنیداری تحت تاثیر مکان قرار گرفت (جدول۴-۶). مناسبتر بودن شرایط آب و هوایی در بردسیر برای خلر سبب شد که عملکرد بیولوژیک این گیاه در بردسیر ۳۶/۷ درصد بیشتر از کرمان بود و از نظر آماری در دو گروه متفاوت قرار گرفتند (نمودار ۴-۱۸).
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
نمودار ۴-۱۸: متوسط عملکرد بیولوژیک خلر تحت تاثیر مکان کاشت
عملکرد بیولوژیک در سطح ۵ درصد تحت تاثیر تیمار کود فسفری و در سطح ۱ درصد تحت تاثیر نسبتهای کشت و برهمکنش آنها قرار گرفت (جدول ۴-۶). بیشترین عملکرد بیولوژیک با عدم اختلاف معنیداری در کشت خالص و مخلوط ۲۵:۷۵ خلر و ذرت و کمترین آن در مخلوط ۷۵:۲۵ خلر و ذرت مشاهده شد (جدول ۴-۸). راجسوارا (۲۰۰۲) با بررسی و مقایسه کشت مخلوط و خالص نعناع و رز نتیجه گرفت که عملکرد بیولوژیک نعناع در کشت مخلوط کمتر بود. در این راستا مورئیر (۱۹۸۹) بیان کرد عملکرد ماده خشک یولاف و ماشک علوفهای در کشت مخلوط کمتر از عملکرد کشت خالص یولاف بود. نتایج نشان میدهد با تغییر از کشت خالص به سمت کشت مخلوط، از عملکرد بیولوژیک خلر کاسته شد و میتوان این گونه نتیجه گیری نمود که با افزایش رقابت بین گونهای، رقابت بر سر آب و مواد غذایی بیشتر شده و عملکرد بیولوژیک کاهش یافته است. در کشت خالص خلر بین تیمارهای کودی اختلاف معنیداری مشاهده شد، در مخلوط ۵۰:۵۰ خلر و ذرت بین مصرف کودهای زیستی، شیمیایی و ۵۰ درصد فسفر زیستی+۵۰ درصد فسفر شیمیایی اختلاف معنیداری مشاهده نشد (جدول ۴-۸). در مخلوط ۲۵:۷۵ خلر و ذرت نیز بین کاربرد فسفر زیستی و شیمیایی اختلاف معنیداری وجود نداشت، اما مصرف ۵۰ درصد فسفر زیستی+۵۰ درصد فسفر شیمیایی با اختلاف معنیداری، عملکرد بیولوژیک خلر را ۱۷/۲۳ درصد افزایش دادند. بیشترین عملکرد بیولوژیک خلر، از کشت خالص خلر و مخلوط ۲۵:۷۵ خلر و ذرت همراه با مصرف ۵۰ درصد کود فسفر زیستی +۵۰ درصد فسفر شیمیایی و کاربرد فسفر شیمیایی حاصل گردید (جدول ۴-۸).
کودهای زیستی به واسطه تولید هورمونهای اکسین و جیبرلین، رشد اندامهای هوایی گیاه را افزایش می دهند. فیتوهورمونها همچنین سبب تکثیر و افزایش جذب ریشه و در نتیجه افزایش عملکرد بیولوژیک میشود (Samarbakhsh et al., 2009).
جدول ۴-۸: برهمکنش نسبتهای مختلف کشت و کودهای فسفری بر عملکرد بیولوژیک خلر
نسبتهای کشت خلر:ذرت
کود فسفری
عملکرد بیولوژیک (تن در هکتار)
شاهد
e80/6
۰:۱۰۰
زیستی
cd40/7
شیمیایی
b60/8
۵۰ % زیستی +۵۰ % شیمیایی
a30/8
شاهد
e20/7
۲۵:۷۵
زیستی
c90/7
شیمیایی
c60/8
