گیاه کهور پاکستانی یا کهور آمریکایی با نام علمی Prosopis julifora که در فارسی به آن “سمر” گویند گونه‌ای تتراپلوئید (۲n=4x=56) (ترنچارد و همکاران، ۲۰۰۸) ، از خانواده‌ی Mimosaceae (مظفریان، ۱۳۷۸) می‌باشد. سمر گیاهی است دگرگرده‌افشان که گرده‌افشانی آن توسط حشرات و پرندگان صورت می‌گیرد (دوک^[۴]، ۱۹۸۳). گرچه ارتفاع آن به۱۲ متر نیز می‌رسد ولی بسته به نوع خاک و میزان رطوبت خاک معمولا بین ۳ تا ۸ متر ارتفاع پیدا می‌کند. دارای خار گوشواره‌ای به طول ۵/۰ تا ۳ سانتی‌متر و برخی واریته‌ها بدون خار می‌باشد. برگ‌ها متناوب، شانه‌ای فرد و محور برگ تا طول ۸ سانتی‌متر می‌رسد، گل آذین خوشه‌ای شبیه سنبله استوانه‌ای است. گل‌ها ابتدا سبز و سپس زرد روشن می‌شوند. زمان گلدهی در دو نوبت فروردین تا خرداد ماه و از آبان تا آذر ماه می‌باشد. نیام رسیده به رنگ زرد کاهی به طول ۸ تا ۲۴ سانتی‌متر با عرض ۸/۰ تا ۲/۱ سانتی‌متر با دانه‌های نسبتا پهن به طول تقریبی ۶ و به عرض ۴ میلی‌متر به رنگ مایل به قهوه‌ای است. ریشه‌های کهور در جستجوی آب زیرزمینی اغلب به عمق ۱۰ متری خاک و گاهی دیده شده است تا بیش از ۲۰ متری عمق خاک نفوذ می‌کنند. این گیاه نسبت به خشکی مقاومت زیادی داشته و قادر به تحمل بارندگی کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر و شوری خاک تا ۱۶ میلی‌موس می‌باشد. اما تحمل سرمای صفر و زیر صفر و استمرار آن را نداشته و در صورت تداوم سرما شاخ و برگ خشک شده (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳) و حتی گیاه از بین می‌رود.
شکل۱-۲ Prosopis juliflora. شاخه و برگ و گل (X5/0)، میوه (X5/0)، غلاف ( X2 )،گل (X5)، کاسه گل و تخمدان (X5)، (پاسیزنیک و همکاران، ۲۰۰۱)
۳-۲ پراکندگی جغرافیایی
این گیاه بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهایی همچون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا، مکزیک و شیلی است. هم اکنون این درخت در نواحی خشک و نیمه خشک آسیا (پاکستان، ایران، عراق) آفریقا و استرالیا نیز کشت می گردد (دوک، ۱۹۸۳). در کشورمان در استان‌های هرمزگان، بوشهر، سیستان و بلوچستان و خوزستان در سطح وسیع در عرصه‌های بیابانی حاشیه‌ی شهر‌ها، اتوبان‌ها، بلوار‌ها و پارک‌ها کشت و از استقرار خوبی برخوردار شده‌است. در حال حاضر گستره‌ی پراکنش این گونه‌ی درختی از جنوب شرقی تا جنوب غرب و قسمتی از شمال و شمال غرب استان خوزستان به جز مناطق برف‌گیر و مرتفع دربر می گیرد (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
شکل ۲-۲ کشور‌هایی که P. juliflora در آن‌ها وجود دارد. کشور‌هایی که این درخت به صورت بومی وجود دارد: آرژانتین، بلیز، بولیوی، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، مکزیک، نیکاراگوئه، پاناما، پرو، ایالات متحده؛ کشور‌هایی که به صورت بیگانه وجود دارد: استرالیا، باهاماس، برزیل، برونئی، کامبودیا، دومنیک، جمهوری دومنیک، هائیتی، هند، اندونزی، ایران، جامایکا، لائوس، مالزی، میانمار، پاکستان، گینه نو، فیلیپین، پورتوریکو، سنگال، آفریقای جنوبی، سریلانکا، سودان، تانزانیا، اوگاندا، ویتنام (اروا^[۵] و همکاران، ۲۰۰۹)
۴-۲ کاربرد‌ها
۱-۴-۲ گل
با توجه به اینکه کهور پاکستانی در طی سال دوبار گلدهی دارد و میزان گرده‌های گل آن نسبت به سایر گیاهان بیشتر است می‌تواند نقش مهمی در پرورش زنبور عسل ایفا کند (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳)، بنابراین گل‌های کهور منبع مهمی از شهد و گرده هستند که عسل مرغوبی بدست می‌دهند این عسل به رنگ زرد روشن بوده و طعم خوبی دارد (اروا و همکاران، ۲۰۰۹).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲-۴-۲ غلاف‌
غلاف‌های شیرین و مغذی کهور از جمله قدیمی‌ترین مواد غذایی بشر بوده است و امروزه نیز آرد حاصل از آن توسط مردم هند به صورت مخلوط با آرد گندم مصرف می‌شود همچنین این غلاف‌ها به عنوان علوفه جهت تغذیه‌ی دام‌ به کار می‌رود (ساراسواتی^[۶] و همکاران، ۲۰۱۲). خمیر غلاف میوه‌ی کهور حاوی ساکارز است که گاهی میزان قند آن تا حدود یک سوم وزن کل غلاف را تشکیل می‌دهد. غلاف کهور و بذر‌های آن حدود ۳۴ تا ۳۹ درصد پروتئین و ۷ تا ۸ درصد روغن دارد (گرنجر، ۱۳۷۴) و از نظر ارزش غذایی برای خوراک دام معادل جو و ذرت می‌باشد. تقریبا تمامی میوه‌های کهور در عرصه‌های جنگلی کهور کاری شده توسط روستاییان جمع‌ آوری شده و به مصرف دام می‌رسد و بخش مهمی از خوراک دام‌های این مناطق در فصولی که به عللی مراتع از نظر پوشش گیاهی ضعیف می‌باشند تامین می کند (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
۳-۴-۲ چوب
وزن مخصوص چوب کهور پاکستانی بالاست و حدود ۷/۰ می‌باشد (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳). لذا پایداری
ساختار چوب کهور بسیار بالاست و به دلیل نقش‌های زیبایی که دارد آن را در ساخت کفپوش‌ها، مبلمان، دسته‌ی ابزار آلات کشاورزی، سایه انداز، تخته و فیبر و تولید الوار عرضی راه آهن به کار می‌برند. اما کاربرد عمده‌ی آن به عنوان منبع سوخت و تولید ذغال می‌باشد (ترنچارد و همکاران، ۲۰۰۸) و انرژی‌ای معادل ۴۲۰۰ تا ۴۸۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم تولید می‌کند (پاسیزنیک^[۷]و همکاران، ۲۰۰۱) به همین دلیل در برخی کشور‌ها مانند هندوستان و پاکستان که از نظر مواد سوختی محدودیت دارند از چوب این درخت به عنوان منبع تولید انرژی استفاده می‌کنند (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
۴-۴-۲ صمغ
صمغ ترشح شده از تنه‌ی درخت محلول در آب است، این نوع صمغ‌ها به طور معمول از گونه‌های Acacia مخصوصاَ A. senegal تولید می‌شود که از کیفیت بسیار بالایی در مقایسه با دیگر صمغ‌ها برخوردار است. در مقایسه‌ای که صورت گرفت صمغ Prosopis julifora ترکیب شیمیایی تقریبا یکسانی با A. senegal دارد (اندرسون^[۸]، ۱۹۸۶). امروزه این صمغ به عنوان افزودنی خوراکی، امولسیفایر و غلیظ کننده و ماده‌ی خام در تهیه‌ی غذا، دارو، نساجی و چسب سازی به کار گرفته می‌شود (پاسیزنیک و همکاران، ۲۰۰۱).
۵-۴-۲ خواص درمانی
سه گروه عمده‌ی بیماری‌ها توسط عصاره‌ی برگ و تنه‌ی کهور درمان می‌شوند که شامل عفونت‌های دهان و گلو، زخم‌ها و برونشیت، بیماری‌های داخلی ازجمله درد‌های عمومی، انگل‌ها و اختلالات ادراری و پوستی، درماتیت و عفونت‌های انگلی می‌باشد. در آسیا گل‌ها برای جلوگیری از سقط‌جنین و عصاره‌های تنه برای درمان جذام، اسهال خونی، آسم، لرزش و رماتیسم به کار می‌روند. دود برگ برای درمان عفونت چشم و عصاره‌ها در برابر گزش مار، زنبور و عقرب توصیه می‌شود (پاسیزنیک و همکاران، ۲۰۰۱). ترکیبات شیمیایی که در خواص دارویی Prosopis دخالت دارند جداسازی شده‌اند. برگ‌های بسیاری از گونه‌ها دارای مقادیری از بسیاری از آمینواسید‌های ‌آزاد و فلاونوئید‌ها (کارمن،۱۹۷۴)^[۹]،آلکالوئید‌ها و دی‌کتون‌ها به‌عنوان مواد تشکیل‌دهنده‌ی فعال می‌باشند. از میان آلکالوئید‌ها، دو آلکالوئید‌ از نوع پپریدین‌ها ^[۱۰] مطالعه شده‌اند (پاسیزنیک و همکاران، ۲۰۰۱). پروزوپین^[۱۱] یک محرک سیستم عصبی است درحالی‌که پروزوپینین^[۱۲] اثر ضعیف مسکن که البته اثرات بی‌حسی موضعی سه برابر قوی‌تر از کوکائین دارد، ولی به دلیل اثر محرکی قوی استفاده از آن در صنعت داروسازی نوین منع شده است. مطالعات دیگر اثرات چشمگیر و معنی‌داری از فعالیت عصاره‌های گیاهی علیه سرطان‌های ریه (پاسیزنیک و همکاران، ۲۰۰۱) و لوسمی لنفوسیتی و دیگر سرطان‌ها دارد (احمد و سلطانا^[۱۳]، ۱۹۸۹).
این گیاه دارای کاربرد‌های دیگری ازجمله تولید فیبر‌ها، تانن‌ها، رزین، کمپوست برگ و البته مهم‌ترین جنبه‌ی کاربردی این گیاه که به‌طور غیرمستقیم در این تحقیق مدنظر است تثبیت شن‌های روان، بیابان‌زدایی و توسعه‌ی فضای سبز می‌باشد.
۵-۲ اهمیت اقتصادی کاشت کهور در استان خوزستان
۱-۵-۲ تولید بذر و غلاف (میوه)
همان‌گونه که ذکر شد غلاف‌های تولیدی کهور پاکستانی ازنظر ارزش غذایی خوراک دام معادل جو و ذرت برآورد می‌شود و میوه پس از ریزش از درختان مورداستفاده‌ی دام‌های محلی قرار می‌گیرد. درصورتی‌که تولید میوه‌ی هر اصله درخت حداقل ۱۰ کیلوگرم در نظر گرفته شود و در هر هکتار به‌طور متوسط یک تن میوه یا غلاف بذر تولید و با احتساب حداقل ۶۰۰۰۰ هکتار کهور کاری بارده استان سالیانه ۶۰۰۰۰ تن میوه تولید که با احتساب ارزش اقتصادی هر کیلوگرم۰۰۰/۱۰ ریال سالیانه ۶۰۰ میلیارد ریال (به قیمت سال ۱۳۹۲) حداقل ارزش غذایی میوه‌ی تولیدی عرصه‌های کهور‌کاری استان می‌باشد که به مصرف تغذیه‌ی دام رسیده و به اقتصاد مناطق روستایی کمک می‌کند. در صورتی که ارزش افزوده‌ی بعدی ناشی از تولید گوشت و شیر و دیگر محصولات در نظر گرفته شود این رقم به چند برابر افزایش می‌یابد (برگرفته از دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
۲-۵-۲ تثبیت شن‌های روان، بیابان‌زدایی و توسعه‌ی فضای سبز
کهور پاکستانی گونه‌ای سازگار و مناسب برای شرایط بیابانی و تثبیت شن‌های روان و توسعه‌ی فضای سبز به شمار می‌رود و در حفظ اراضی کشاورزی، تأسیسات صنعتی و مراکز جمعیتی و جلوگیری از گسترش بیابان از اهمیت اقتصادی بسیار بالایی برخوردار است و با توجه به گستره‌ی عرصه‌های شنی و بیابانی استان این گونه‌ی درختی به‌عنوان شاخص‌‌ترین گونه‌ی مقاوم و مناسب جهت درختکاری در شنزارها و بیابان‌ها شناخته ‌شده است (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
۶-۲ روش‌های کشت و توسعه‌ی کهور پاکستانی
کهور پاکستانی در شرایط آب و هوایی استان خوزستان فاقد قدرت زادآوری طبیعی می‌باشد و گسترش آن صرفاً به‌وسیله کشت نهال صورت می‌گیرد قلمه کهور فاقد قدرت ریشه‌دهی است لذا تکثیر آن فقط از طریق بذر صورت می‌گیرد. تولید نهال کهور به‌صورت گلدانی مورد توصیه می‌باشد. پس از جمع‌ آوری و ضدعفونی غلاف‌های بذر به طریق مکانیکی خرد و بذرها پس از بوجاری به مدت ۲۴ ساعت در آب خیسانده و در گلدان‌های پلاستیکی حاوی یک‌چهارم رس و یک‌دوم ماسه و یک‌چهارم کود حیوانی پوسیده کشت می‌شوند. زمان کشت نهال از اردیبهشت‌ماه لغایت پایان مردادماه توصیه می‌شود، که طبعاً زمان بذرکاری و تولید نهال با اهداف مختلف و ارتفاع نهال موردنیاز تنظیم می‌گردد. ریشه نهال‌های تولیدی بعد از گذشت یک ماه از گلدان‌های پلاستیکی خارج و در خاک نفوذ می‌کنند و به‌مرور عمیق‌تر و قطورتر می‌گردند که به علت به هم زدن توازن ارتفاع بین ریشه و ساقه هوایی استقرار گیاه در عرصه اصلی مشکل و باعث ایجاد آفت می‌گردد، لذا توصیه می‌گردد نهال‌های تولید گلدانی روی کرت سیمانی و یا در کرت‌های خاکی حتی‌الامکان یک یا دو نوبت جابجا شوند تا ضمن جلوگیری از گسترش ریشه در خاک خزانه، تعادل بین ریشه و رشد هوایی به وجود آید. نهال‌های کشت‌شده در سه سال اول استقرار نیاز به آبیاری در فصل خشک ‌سال داشته و استقرار و رشد گیاه در سال‌های بعد بدون مشکل می‌باشد (دانایی و کازرونی، ۱۳۸۳).
۷-۲ نشانگر‌ها
به‌طورکلی هر صفتی که بین افراد، متفاوت باشد، ناشی از تفاوت موجود در ردیف دی.ان.ا کروموزوم‌های آن‌هاست که به نتاج نیز منتقل می‌شود. حتی صفاتی که در واکنش به تغییرات محیطی نیز به‌صورت متفاوت بروز می‌کنند بازتاب تفاوت‌های موجود در ردیف‌های دی.ان.ا هستند. این تفاوت‌ها می‌توانند به ‌عنوان نشانه یا نشانگر ژنتیک به کار گرفته شوند. پس به ‌طور کلی برای آنکه صفتی به ‌عنوان نشانگر ژنتیک مورد استفاده قرار گیرد باید دست‌کم این دو ویژگی را داشته باشد، یعنی در بین دو فرد متفاوت باشد (چندشکلی^[۱۴] نشان دهد) و به توارث برسد (نقوی، ۱۳۸۸).
نشانگر‌ها به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شوند: نشانگر‌های مورفولوژیک و نشانگر‌های مولکولی. نشانگر‌های مولکولی خود نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند: پروتئین و دی.ان.ا، که نشانگر SSR در دسته‌ی نشانگر‌های دی.ان.ا قرار می‌گیرد و مبتنی بر PCR محسوب می‌شود.
۱-۷-۲ ریزماهواره‌ها
ریزماهواره‌ها یا ردیف‌های تکراری ساده گروهی از ردیف‌های تکرارشونده‌ هستند که با نام‌هایی همچون تفاوت طول ردیف‌های ساده ^[۱۵](SSLPs)، ردیف‌های کوتاه تکراری^[۱۶](STRs) ، موتیف‌های با ردیف ساده (^[۱۷](SSMsو نقاط ریزماهواره‌‌ی نشانمند از ردیف (STMs)^[18] نیز خوانده می‌شوند که مرکب از واحد‌های تکی، دوتایی، سه‌تایی، چهارتایی، پنج‌تایی یا شش‌تایی تکرارشونده ‌هستند که در ژنوم بیشتر یوکاریوت‌ها پراکنده‌اند. به‌طوری‌که در هر ده کیلو جفت باز از ردیف دی.ان.ا دست‌کم یک ردیف ریزماهواره‌ای دیده می‌شود. اصطلاح ریزماهواره‌ ابتدا توسط لیت و لوتی^[۱۹]در سال ۱۹۸۹ به‌کاربرده شد (نقوی، ۱۳۸۸).
ریزماهواره‌ها به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند: الف) تکرار‌های کامل^[۲۰] که توالی‌های SSR بدون قطع‌شدگی در ردیف تکرارها قرار دارند. ب) تکرار‌های ناکامل^[۲۱] که ریز ماهواره‌هایی با یک یا بیش از یک قطع شدگی در یک ردیف تکرار هستند و ج) تکرار‌های مرکب^[۲۲] که توالی‌های ریز ماهواره‌ای با تکرار‌های جفت متوالی از یک توالی متفاوت می‌باشند (وبر^[۲۳]،۱۹۹۰).
۲-۷-۲ ماهیت و مبدأ پلی مورفیسم
یک ناحیه ریزماهواره، مستقل از تکرار موتیف (ATG ، TG،CA و غیره)، از یک لوکوس چند اللی بسیار متنوع تشکیل شده است که حاوی اطلاعات بسیار مفیدی می‌باشد. ماهیت این تنوع (پلی مورفیسم) ناشی از این است که تعداد تکرار موتیف‌ها در یک ریزماهواره در یک لوکوس خاص می‌تواند متغییر باشد (شکل ۳) (موتورا، ۲۰۰۶)، بنابراین ردیف‌های ریزماهواره‌ای غیر پایدارند و با کاهش یا افزایش واحد‌های تکرارشونده دچار تغییرات فراوان در طول می‌شوند (نقوی، ۱۳۸۸). این تنوع می‌تواند بین گونه‌های مختلف ایجاد شود و گاهی اوقات حتی در یک واریته اهلی‌شده‌ی ازنظر فنوتیپی یکدست ایجاد شود (موتورا، ۲۰۰۶).
شکل ۳-۲ این شکل یک رشته‌ DNA (یکی از دو رشته‌ هومولوگ) حاوی لوکوس ریزماهواره (AT)_n را نشان می‌دهد که مستطیل‌های سفید تکرار‌های SSR و مستطیل‌های خاکستری در اطراف مناطق لنگرگاهی را در سه فرد مختلف (B1, B2, B3) نشان می‌دهند. کادر پایین فنوتیپ این سه فرد را در لوکوسSSR (AT)_n پس از الکتروفورز نشان می‌دهد (موتورا، ۲۰۰۶).
۳-۷-۲ چگونگی ایجاد ریزماهواره‌ها
دلایل ظهور SSR‌‌‌ها هنوز مورد مبحث است. یک بحث تئوری کلی در مورد مبدأ پلی مورفیسم طول SSR وجود دارد. تنوع در ساختار SSR تعادل بین دو نیروی متقابل را منعکس می‌کند، نیرو‌های موتاسیونی که تنوع را ایجاد می‌کنند و سیستم‌های ترمیم غلط سلولی که تنوع را حذف می‌کنند. دو مدل متفاوت برای توضیح موتاسیون در تعدادی از موتیف‌ها در SSR‌ها وجود دارد: مدل کراسینگ اور نامساوی (UCO)^[24]و جفت‌شدگی ناجور رشته لیز‌خورده ^[۲۵](SSM) (موتورا، ۲۰۰۶). گاهی کراسینگ اور نامساوی در داخل تکرار‌های ریزماهواره‌ای بین کروموزوم‌های مشابه یا خواهری اتفاق می‌افتد و سبب تغییر در تعداد واحد‌های تکرارشونده می‌شود. این نوع کراسینگ اور می تواند هم در میوز و هم در میتوز اتفاق بیفتد. چنین توجیه می‌شود که وجود نواحی تکرارشونده احتمالاً مانع از ردیف شدن^[۲۶]کامل در همولوگ یا کروموزوم‌های خواهری می‌شود (نقوی، ۱۳۸۸). مدل SSMلیز خوردگی پلی‌مراز در طول همانندسازی به دلیل سرشت تکراری بودن ریز ماهواره‌ها را مسئول تنوع می داند. از میان این دو مدل، مدلSSM مورد توافق اکثر دانشمندان می‌باشد (موتورا، ۲۰۰۶).
۴-۷-۲ فراوانی ریزماهواره‌ها در ژنوم
ریزماهواره‌های با توالی‌های پلی T/A به‌صورت جفت هستند و در ژنوم انسان بسیار فراوان‌اند. در پستانداران تکرارهای CA/TG از تکرار‌های دی نوکلئوتید رایج هستند که تقریباً دو برابر فراوانی تکرار‌های AT/TA اتفاق می‌افتد و سه برابر تکرار‌های AG/TC معمول است (هانکوک، ۱۹۹۹)^[۲۷] در میان SSR‌های تری نوکلئوتید، به نظر می‌رسد تکرار‌های پلی CAG/GTCو پلی AAT/TTA معمول‌ترین تکرارها در ژنوم پستانداران باشند. در مگس سرکه (Derosophila melanogaster) تکرار‌های CA/GT فراوان‌ترین SSRها هستند (شاگ^[۲۸] و همکاران، ۱۹۹۸) در گیاهان تکرار موتیف پلی AT/TA بسیار معمول است (مورگانته و الیویری^[۲۹]، ۱۹۹۳) درحالی‌که تکرارهای CA/TG بسیار کمیاب هستند (موتورا، ۲۰۰۶). در موارد بسیاری از SSR‌ها در نواحی بالادست پروموتر توالی‌های کد‌کننده یافت شده‌اند. مطالعات بسیاری اثبات کردند SSR‌های حفاظت‌شده در مکان‌های بالادست مطابق با همان ژن در گونه‌های متفاوت دیده‌شده‌اند. چنین حفاظتی نشان‌دهنده‌ی یک نقش بیولوژیکی است (کاشی و سولر^[۳۰]، ۱۹۹۹).
۵-۷-۲ برخی نقش‌های عملکردی ریزماهواره‌‌ها
ریزماهواره‌ها می‌توانند سایت اتصال پروتئین^[۳۱]، سایت‌هایی برای سر هم شدن نوکلئوزوم‌ها، عناصر تشدیدکننده که فعالیت نزدیک‌ترین پروموتر را افزایش دهد، تقویت‌کننده‌^[۳۲] (ایشی و همکاران، ۱۹۸۷، گیلمور و همکاران، ۱۹۸۹، لو و همکاران،۱۹۸۹، سون و هانگ، ۱۹۹۰) ^[۳۳]، برچسب ژنومیک^[۳۴] برای معرفی نقاط داغ^[۳۵] (بالوک و همکاران، ۱۹۸۶)^[۳۶] باشند و در جفت‌شدن کروموزوم‌ها ، کنترل بیان ژن، پردازش mRNA، همانندسازی دی.ان.ا و تنظیم رونویسی شرکت داشته باشند (موتورا، ۲۰۰۶).
۶-۷-۲ کاربرد‌های ریزماهواره‌ها
از کاربرد‌های ریزماهواره‌ها می‌توان به تهیه نقشه‌ی ژنومی و توصیف QTLs، مطالعات ساختار جمعیت و تنوع، انگشت‌نگاری و مطالعات فیلوژنتیکی اشاره کرد. ریزماهواره‌ها در بررسی درختان جنگلی نیز کاربرد دارند و اولین درخت جنگلی که ریزماهواره‌ها برای آن به کار گرفته شد Pinus radiata بود (موتورا، ۲۰۰۶).
۸-۲ مطالعات ژنتیکی انجام شده
گسوامی و راناد^[۳۷](۱۹۹۹) تنوع ژنتیکی بین نمونه‌های حفاظت شده‌ی Prosopis را با بهره گرفتن از پروفایل‌های
RAPD^[38] تعیین کردند. شباهت پروفایل‌ها با بهره گرفتن از الگوریتم جاکارد^[۳۹] و خوشه‌بندی نزدیک‌ترین همسایه‌ها و UPGMA از داده‌های شباهت^[۴۰] به دست آمد. متوسط شباهت بین نمونه‌های P. glandulosa ، با ۱۸/۰±۵۲/۰ بالاترین و در نمونه‌های P. juliflora با ۱۵/۰±۳۷/۰ کمترین بود، که نشان می‌دهد گونه‌های دوم تنوع بیشتری بین نمونه‌ها دارند. یکی از دلایل برای این موضوع ممکن است این باشد که نمونه‌های P. juliflora از مناطق مختلف جغرافیایی جمع‌ آوری‌شده‌اند، درحالی‌که در گونه‌های دیگر ازجمله P. pallida با متوسط شباهت ۱۲/۰±۴۴/۰ نمونه‌ها از یک منطقه جغرافیایی تهیه‌شده‌اند.
مونوز ^[۴۱]و همکاران (۲۰۰۱) تنوع ژنتیکی درون و بین جمعیت‌های P. glandulosa ، P. juliflora و دو جمعیت P. laevigata واقع در ایالت‌های کشور مکزیک را با بهره گرفتن از RAPD تعیین کردند. یک واریانس ژنتیکی ۴/۷۲درصد بین این چهار جمعیت دیده شد و درون آن‌ها واریانس ژنتیکی ۵۲/۲۷درصد تخمین زده‌شد. بین جمعیت‌های P. laevigata واریانس ژنتیکی به‌دست‌آمده ۱۵/۷درصد و درون آن‌ها ۸۵/۹۲ درصد بود. درحالی‌که جریان ژن یافت شده بین جمعیت‌های P. laevigata ، برابر با ۲/۳ بود. در کل ۲۷ فنوتیپ RAPD در چهار جمعیت تقسیم شدند که از میان آن‌ها ۱۱ فنوتیپ با P. laevigata ارتباط داشت. آنالیز‌‌‌های فیلوژنتیکی نشان داد که سه گونه از سه جد^[۴۲] مشتق شده‌‌اند و ممکن است P. juliflora منشأ دو گونه‌ی دیگر باشد. آن‌ها اعلام کردند، رفتار پروتوژنی گل‌ها و دگرگشنی از فاکتور‌های مهمی است که ممکن است تنوع ژنتیکی مشاهده‌شده در این جمعیت را توجیه کند.
۰لندراس^[۴۳]و همکاران (۲۰۰۴) با بهره گرفتن از نشانگر RAPD تفاوت بین P. juliflora و P. pallida را تعیین کردند. آن‌ها دندروگرام شباهت ژنتیکی بین گونه‌ها را با بهره گرفتن از آنالیز کلاستر UPGMA و ضریب شباهت Nei و Li تهیه کردند و مشاهده کردند شباهت ژنتیکی بین P. juliflora و P. pallida نسبت به دیگرگونه‌های مرتبط در شمال آمریکا بیشتر است و اعلام داشتند مواد گیاهی موجود در بورکینافاسو P. juliflora است و مواد گیاهی موجود در برزیل، کپوردا^[۴۴] و سنگال P. pallida می‌باشد و هنگامی‌که P. chilensis با P. juliflora و P. pallida مقایسه شد به ترتیب شباهت ۴/۰ و ۴۲/۰ بود.