کلامی یا غیر کلامی
مثبت یا منفی
شرطی یا غیر شرطی
نوازش های کلامی در مقابل نوازش های غیرکلامی: بیشتر روابط متقابل شامل تبادلات کلامی و غیر کلامی هستند و می توانند کاملا غیر کلامی باشند. به سختی می توان تصور کرد که رابطه متقابلی کاملا کلامی باشد و هیچ گونه محتوای غیر کلامی نداشته باشد. فقط شاید در یک گفت و گوی تلفنی بتوان آن را تصور کرد. نوازش های کلامی شامل یک سلام تا یک مکالمه عریض و طویل می شود، نوازش های غیر کلامی شامل دست تکان دادن، سر تکان دادن ، یا بغل گرفتن و در آغوش گرفتن می باشد.
نوازش های مثبت در مقابل نوازش های منفی: یک نوازش مثبت، نوازشی است که شخص نوازش گیرنده احساس و تجربه خوبی را پیدا کند، در حالی که نوازش منفی عبارت است از یک تجربه ناخوشایند و دردناک برای نوازش گیرنده، شاید تصور بر این باشد که افراد همیشه به دنبال نوازش های مثبت هستند و از نوازش های منفی اجتناب می کنند، اما در دنیای واقع افراد بر اساس اصل دیگری عمل می کنند« هر نوع نوازشی بهتر از نبودن آن است ». نوازش مثبت، یکی از همگانی ترین وروش های مفید برای شکوفایی وجود و رسیدن به خویشتن جدید است. این نوع نوازش ها به انسان ها کمک می کند که چه به صورت فردی و چه بین فردی، هرچه بیشتر احساس خوب بودن داشته باشد. نوازش مثبت برای آن دسته از افرادی که هم اکنون احساس های خوبی دارند، باعث تقویت تصوراتشان نسبت به خود ( خودپنداره ی مثبت ) می شود و درآنان انگیزه های قوی برای خویشتن سازی ایجاد می کند. نوازش های منفی در طرف مقابل احساس غیر خوب بودن ایجاد می کنند. با این حال حتی نوازش های ناخوشایند هم می توانند جلوی خشک شدن نخاع را بگیرند. به همین دلیل افراد نوازش های منفی را به نوازش نشدن ترجیح می دهند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نوازش های شرطی در مقابل نوازش های غیر شرطی: نوازش ها به طور کلی یا مشروط هستند یا غیر مشروط. نوازش های شرطی به کاری که انجام می دهیم مربوط می شود، در حالی که نوازش غیر شرطی به آن چه که واقعا هستیم مربوط می شود.
پس از آشنایی با این الگو ها، مهم ترین کار، استفاده ازفنون جدید برخورد با این الگوها ست شاید مهیج ترین تحول در این زمینه « بالا بردن آگاهی انسان ها نسبت به ظرفیت تغییر پذیری خودشان است» اگرچه اکثر آدم ها باورهای والدین خود را سخت و تغییر پذیر می یابند و روش جلب نوازش خود را تنها روش ممکن می دانند، ولی آن ها اسیر گذشته خود نیستند. اگر چه ضبظ شده های کهنه، بی مصرف و غیر واقع بینانه خود را کنار بگذاریم. به تعبیری می توانیم خودمان را دوباره برنامه ریزی کنیم می توانیم خودمان را زیر نظر بگیریم و بفهمیم چطور خودمان را نوازش می کنیم. در ضمن می توانیم روش خودمان را برای نوازش کردن دیگران را بررسی کنیم و در صورت لزوم آن را کنار بگذاریم.
هریک از ما دارای بانک نوازشی هستیم و هر گاه از کسی نوازش می گیریم، نه تنها آن نوازش را در زمان خود میگیریم بلکه خاطره آن را در بانک نوازشی خود نگه داری می کنیم و بعد ها می توانیم به این تکنوازشی ها مراجعه کنیم و از نوازشی که می خواهیم، به عنوان خویش نوازی بهره ببریم. پنج قانون اقتصاد نوازشی هم بیان می شود.
در این جلسه توضیحات به همراه مثال های متعدد و مشارکت اعضا در مباحث، صورت گرفت همین طور از هر یک از اعضا واسته می شود در وسط جمع کلاس بنشینند و بقیه اعضا به او نوازش های کلامی ارائه دهند. در پایان جلسه نحوه کشیدن نمودار نوازش آموزش داده می شود و به عنوان تکلیف جلسه بعد از اعضا گروه خواسته می شود برای هر روزشان یک نمودار نوازشی ترسیم کنند.
جلسه چهارم:
هدف ها
- آشنایی با مفهوم نمایشنامه زندگی
- آشنایی با انواع نمایشنامه (بازدارنده ها و سوق دهنده ها)
- کشف نمایشنامه زندگی
در ابتدای جلسه مشاور مروری بر تکلیف جلسه قبل که ترسیم نمودار نوازشی بود، دارد. و از اعضا می خواهد که در مورد نمودارهایشان صحبت کنند و نمودارهای روزهای مختلف را با هم مقایسه کنند. سپس مشاور به مباحث مربوط به این جلسه می پردازد.
مباحث مربوط به این جلسه به این صورت عنوان می گردد. کودک در دوران اولیه زندگی، برنامه ویژه ای برای زندگی آینده خودش طرح کرده است، تا اینکه به شکل خیلی ساده یک دیدگاه کلی نسبت به جهان پیدا می کند و بر اساس آن تصمیم می گیرد. این طرح زندگی به شکل نمایشنامه ای تهیه می شود که به وسیله والدین تقویت می شود. و با حوادث بعدی توجیه می شود. بالاترین میزان ظهور آن در انتخاب هایی است که فرد در زندگی دارد.
شروع نگارش نمایش نامه زندگی از بدو تولد است، زمانی که چهار سالگی فرا می رسد، اساس این طرح و نقشه تصمیم گیری می شود. در هفت سالگی جزئیات اصلی داستان زندگی کامل می شود. از آن زمان تا دوازده سالگی ویرایش می شود و نکاتی به آن اضافه می شود. در دوران نوجوانی و بزرگسالی، تجدید نظر شده و با واقعیت ها، ویژگی های زندگی گروهی هماهنگ می شود.
نمایشنامه ها به دو دسته بازدارنده ها و سوق دهنده ها تقسیم می شوند. درمانگران در کارهای بالینی خودشان متوجه شده اند که ۲ موضوع مختلف وجود دارند که دائم به عنوان اساس تصمیم های اولیه منفی یا بازدارنده های افراد ظاهر می شوند. در این جا به فهرستی که آن ها از این تصمیمات تهیه کرده اند اشاره می کنیم.
اشتباه نکن/ نباش/ صمیمی نباش/ مهم نباش/ کودک نباش/ رشد نکن/ موفق نباش/ خودت نباش/ عاقل و سالم نباش/ تعلق نداشته باش/ تو نمی توانی/ احساس نکن
سوق دهنده ها از این قرارند:
کامل باش/ دیگران را خشنود کن/ سخت کوش باش/ قوی باش/ عجله کن
جلسه پنجم:
هدف ها
-اشاره مجدد و مختصر به رویکرد تصمیم گیری مجدد
-توضیح در مورد مفهوم عقد قرارداد
- گفتگو در رابطه با مسئولیت شخصی با تک تک اعضا و بستن قرار داد با آن ها
مشاور جلسه را با یادآوری مبحث تصمیم گیری مجدد که در جلسه دوم به آن اشاره شده بود آغاز می کند، که هر فرد می تواند معمار زندگی خودش باشد و خودش آن را بسازد. مشاور به اعضا می گوید: « اگر شما اکنون از طرح هستی کنونی خودتان راضی نیستید، می توانید برای تجدید نظر در این طرح، گام هایی بردارید »
این توضیحات به اعضا در ارتباط با مفهوم عقد قرار داد داده می شود. « قرار داد، یک تعهد دو جانبه مشخص است برای یک روند علمی که به طور واضح و روشن تعریف شده باشد. در قرار داد، اعضا دقیقا مشخص می کنند که توقع دارند چه چیزی تغییر یابد» به عبارتی دیگر « قرار داد یک توافق بین مراجع و مشاور است که اهداف، مراحل و شرایط درمان را مشخص می کند».
مشاور در گفت وگو با اعضا تاکید می کند که هر فرد ظرفیت و توانایی فکر کردن را دارد و نهایتا مسئول زندگی خودش است، زیرا هر کس با پیامد های تصمیم های خود زندگی می کند. بنابراین در این جا فرد است که باید تصمیم بگیرد با