توانایی تغییر سریع وضعیت بدن یا مسیر حرکت بدن با حفظ تعادل در فضا را چابکی می نامند. عواملی نظیر سرعت حرکت، سرعت عکس العمل، هماهنگی، تعادل و سیستم بینایی در چابکی تأثیر دارند. چابکی یکی از اجزای سرعت است، هرچند در چابکی تأکید بیشتری بر کاهش شتاب، واکنش سریع در تغییر جهت یا وضعیت بدن و شتاب گیری مجدد می شود. همانند سرعت، چابکی نیز به دو صورت عمومی (یا کل بدن) و موضعی (عضو یا اندام خاص) است. با توجه به تعریف، چابکی شامل دو حالت تغییر در وضعیت یا موفقیت بدن و تغییر در مسیر حرکت بدن است. در حالت تغییر وضعیت بدن، آزمودنی موقعیت بدنی خود را در کوتاه ترین زمان تغییر می دهد (مثلاً از حالت خوابیده به پشت به حالت ایستاده در می آید). اما در حالت تغییر مسیر حرکت بدن، ضمن اینکه آزمودنی با سرعت حرکت می کند، مسیر حرکت خود را به طور سریع تغییر می دهد (مانند رد شدن از بین موانع)
چنین می نماید که ویژگی «توانایی کنترل شده تغییر موقعیت و جهت با سرعت و دقت بسیار بالا» برای ورزشکاران رشته فوتبال و هر ورزش تیمی دیگری لازم است. با اینکه آزمون های چابکی متعددی در دست اند، اطلاعات کمی در این زمینه گزارش شده است. در این نمونه های اندک، فوتبالیست ها به طور معمول نتایجی در حدود ۹۹ درصد کسب کرده اند (آزمون دویدن چابکی ایلی نویز) باید یادآور شد که نرم های موجود، بر اساس ارزیابی نتایج همه ورزشکاران به دست نیامده اند و از این رو، انتظار می رود که ورزشکاران فراوان دیگر رشته های ورزشی نیز نتایج بالایی کسب کنند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آزمون ۲۰ یارد Pro Agility Dill برای سنین مختلف جهت اندازه گیری این مؤلفه به کار رفته است که البته این آزمون توانایی جداسازی بین گروه های سنی و سطوح مختلف بازی را ندارد. آزمون دوی چابکی ایلی نویز، که مسافت بیشتری را نیز شامل می شود، جایگزین این آزمون شده و الگوها و نتایج بیشتری را برای ما آشکار کرده است. فوتبالیست های عضو تیم ملی بسیار چابک اند و این ویژگی است که آنها را از دیگر ورزشکاران تمایز می دهد. به احتمال فراوان، ورزشکاران رشته های تیمی دیگر هم (مانند بسکتبال و هندبال)، نتایج مشابهی از خود به جای می گذارند.
تعادل
قابلیت فرد در حفظ بدن در یک وضعیت یا حالت را تعادل می نامند. به عبارت دیگر، توانایی حفظ پایداری بدن در وضعیت ثابت، در حال حرکت و یا در حین انجام یک مهارت را تعادل می گویند. همان طور که از این تعریف استنباط می شود، تعادل به دو صورت ایستا و پویا است. در حالت ایستا فرد باید بدن خود را در یک وضعیت ثابت نگه دارد؛ مانند حرکت بالانس سه پایه یا حرکت فرشته در ژیمناستیک. از طرفی در حالت پویا فرد باید تعادل خود را در حین انجام حرکت حفظ کند. مانند راه رفتن در روی چوب موازنه یا فرود آمدن پس از انجام حرکات نمایشی و انجام حرکات دیگر در ژیمناستیک.
جدول۲-۵- نتایج چند آزمون از آزمون های آمادگی جسمانی برای فوتبالیست های زن و مرد در سنین مختلف را نشان می دهد : (قراخانلو۱۳۸۷)
جدول ۲-۵. نتایج چند آزمون برای فوتبالیست های زن و مرد در سنین مختلف