Case concerning the Frontier Dispute (Burkina Faso/Niger). 16 April 2013 No. 2013/8 The International Court of Justice (ICJ) also available on the following website: http://www.icj-cij.org/docket/files/149/17304.pdf ↑
United Nations Development Programme , http://www. undp.org/content /dam/undp /library /corporate/UNDP-in-action /2003/english /IAR03 completeE .pdf,p2(last visiy 16/7/2014) ↑
یزدانی،عنایت الله؛تویسرکانی،مجتبی؛بهرامی،سمیه؛ناتو و سپر دفاعی موشکی ملی؛فصلنامه ژئوپلتیک،زمستان ۱۳۹۰،دوره ۷،شماره ۴(پیاپی ۲۴)؛ص۲۴٫ ↑
وضعیت فعلی تسلیحات متعارف در سطح کشورهای جهان حکایت از افزایش روند تولید و توسعه تسلیحات متعارف دارد . این وضعیت در نهایت منجر به همان اصطلاح معمای امنیت می شود که نخستین بار از سوی جان هرز به کاربرده شد و بر طبق آن از منظری واقع گرا،عقیده بر این است که هر چند کشورها با هدف امنیت سازی بیشتر اقدام به ارتقای توان نظامی خود می کنند اما این اقدام به دلیل ماهیت آنارشیک نظام بین الملل به صورت اجتناب ناپذیری به ناامنی بیشتر برای سایرین می انجامد.برای اطلاعات بیشتر ن.ک به :کولایی،الهه و نوری،علی رضا؛معمای امنیت و آینده نظام کنترل تسلیحات دوجانبه بین روسیه و آمریکا،فصلنامه سیاست دانشگاه تهران،دوره ۴۲،تابستان ۱۳۹۱،شماره ۲،ص۱۴۴٫ ↑

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

البته نباید تصور نمود که پایان جنگ سرد منجر به کاهش سرمایه گذاری تمامی دولت ها بر روی واحدهای نظامی و تولید و کاربرد تسلیحات متعارف خود شد. نمونه بارز این روند را می توان نیروهای مسلح ترکیه بعد از پایان جنگ سرد دانست.نیروهای مسلح ترکیه از ثمرات برنامه نوسازی دفاعی که در سال های پایانی جنگ سرد با هدف ایجاد یک نیروی نظامی توانمند در جنگ های هوایی و زمینی به عنوان بخشی از ناتو آغاز شده بود،بهره مند شدند.پس از پایان جنگ سرد،در حالی که سایر کشورهای عضو ناتو به سوی استفاده صلح آمیز و کوچک سازی تاسیسات نظامی خود پیش رفتند،آنکارا هم چنان به افزایش هزینه های نظامی خود در عرصه کلان نظامی ادامه داد به طوری که عمده پیش بینی ها در آن زمان حاکی از آن بود که هیچ یک از همسایگان ترکیه حتی احتمالا نیروهای مسلح متعارف روسیه به تنهایی توانایی رقابت با توانمندی های نظامی ترکیه را در کوتاه مدت و میان مدت نداشته باشند.برای اطلاعات بیشتر در زمینه سرمایه گذاری عمده نظامی دولت ترکیه بر روی نیروهای مسلح خود پس از پایان جنگ سرد ن.ک به :روبرت هیکوک،مایکل؛نوسازی نظامی و استراتژی ترکیه برای آینده،ترجمه مرتضی شمس،فصلنامه سیاست دفاعی،پاییز و زمستان ۱۳۷۹،شماره ۳۲ و ۳۳،ص۱۳۰٫ ↑
محمدی نجم،سید حسین؛ عزیزی بساطی،مجتبی؛مداخله نظامی:گره گشای سیاست خارجی آمریکا(با نگاهی به ایران)،مجله سیاست دفاعی،سال بیست و یکم،شماره ۸۳،تابستان ۱۳۹۲،ص۳۹٫ ↑
ودوو،اولویه؛حفاظت از قربانی های در گیری های مسلحانه تحت لوای حقوق اسلامی و حقوق بشردوستانه بین المللی،سحنرانی در همایش ۲۰۰۶ قم با موضوع اسلام و حقوق بشردوستانه،چاپ شده در مجموعه مقالات کتاب اسلام و حقوق بین الملل بشردوستانه،۲۰۰۶،ص۲۵٫ ↑
نمامیان،پیمان؛حقوق بین الملل کیفری: چالش ها،هنجارها و راهبردهای مبارزه با تروریسم،انتشارات مجد،چاپ اول،۱۳۹۱،صص ۵۳-۵۴٫ ↑
ساعد وکیل،امیر؛مجمع عمومی سازمان ملل متحد:پیشگام نهضت همکاری بین المللی تا مسئولیت حمایت،چاپ شده در مجموعه مقالات کتاب جامعه بین المللی و حقوق بین الملل در قرن بیست و یکم،موسسه مطالعات حقوقی شهر دانش،چاپ اول،۱۳۹۲،ص۳۳۹٫ ↑
ابراهیمی،شهروز؛سازمان ملل متحد:خلع سلاح و کنترل تسلیحات بعد از جنگ سرد،فصلنامه سیاست دفاعی،تابستان ۱۳۸۰،شماره ۳۵،ص۴۸٫ ↑
گزارش همایش خلع سلاح،کنترل تسلیحات و حقوق بین الملل/گروه روابط بین الملل،فصلنامه سیاست دفاعی،زمستان ۱۳۷۷،شماره ۲۵،ص۱۵۵٫ ↑
کالجی،شهرام؛کنترل تسلیحات:از رویا تا واقعیت،ماهنامه گزارش،مرداد ۱۳۸۸،شماره ۲۱۰،ص۲۰٫ ↑
بلوجی،حیدرعلی؛جایگاه خلع سلاح و کنترل تسلیحات در تئوری های روابط بین الملل،فصلنامه سیاست خارجی،بهار ۱۳۸۲،شماره ۶۵،ص۱۴۷٫ ↑
Stockholm International Peace Research Institute,’’Conventional arms control and military confidence building’’,http://www.sipri.org/yearbook/2014/09,p1( last visit 8/11/2014)
↑
Batchelor, Peter and Kenkel, Kai Michael,’’ Controlling Small Arms: Consolidation, Innovation and Relevance in Research and Policy’’, Routledge,2013,pp 248-249.
↑
عباسی،مجید؛محمدی،وحید؛تببین رئالیستی منازعه بین المللی قدرت در سوریه و پیامدهای آن برای امنیت جمهوری اسلامی ایران،پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل،سال اول،شماره ۲،بهار و تابستان ۱۳۹۲،صص۷۱-۷۲٫ ↑
‘’Politics among Nations’’ ↑
ستوده آرانی،محمد؛انقلاب اسلامی و نظریه پردازی در روابط بین الملل،فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی،تابستان ۱۳۸۶،شماره ۳۴،ص۱۴۷٫ ↑
نوریان،اردشیر؛منازعه و همکاری در روابط بین الملل:نقش قدرت در حفظ صلح و امنیت جهانی،فصلنامه سیاست خارجی،بهار ۱۳۸۸،شماره ۸۸،ص۲۲۳٫ ↑
در واقع بر مبنای دیدگاه واقع گرایان بایستی میان سیستم موازنه قدرت داخلی و بین المللی قایل به تفکیک شد چرا که معیار و ضابطه اصلی این تمایز،وجود استقلال و خودمختاری است.بدین معنی که در چهارچوب حکومت های ملی و داخلی،بازیگران(افراد،گروه های قومی و نژادی،شرکت ها،شهرداری ها،احزاب سیاسی،اتحادیه های کارگری و …..)از استقلال عمل تام برخوردار نیستند زیرا هر یک از آنها می بایست از اقتدار مرکزی مشروع تبعیت کند در حالی که بر طبق قوانین مربوط به موازنه قدرت بین المللی،هیچ اقتدار مرکزی که دولت های ملی را تحت کنترل خود قرار دهد وجود ندارد.برای اطلاعات بیشتر در این مورد ن.ک به :قوام،سید عبدالعلی؛آثار موازنه قدرت در روابط بین الملل،فصلنامه حق((مطالعات حقوقی و قضایی))،زمستان ۱۳۶۵،شماره ۸،ص۱۲۷٫ ↑
اقارب پرست،محمد رضا،امنیت بین الملل از منظر پارادایم های اصلی روابط بین الملل،فصلنامه ره آورد سیاسی،تابستان ۱۳۸۶،شماره ۱۶،ص۸۲٫ ↑
غلام حسینی،اسماعیل و خواجه،رضا؛مکتب رئالیسم و راهبرد نظامی،مجله سیاست دفاعی،سال بیست و یکم،شماره ۸۳،تابستان ۱۳۹۲،ص۱۱۱٫ ↑
قاسمی،فرهاد؛موانع شکل گیری رژیم امنیتی منطقه ای کنترل تسلیحات؛مطالعه موردی خاورمیانه،فصلنامه روابط خارجی،پاییز ۱۳۹۰،شماره ۱۱،ص۱۳٫ ↑
غلام حسینی،اسماعیل و خواجه،رضا؛پیشین،ص۱۱۴٫ ↑
جعفری،علی اکبر؛نظریه نورئالیسم و اتحاد استراتژیک میان آمریکا-اسراییل،پژوهشنامه حقوق و سیاست،سال هشتم،شماره ۲۱،پاییز و زمستان ۱۳۸۵،ص۱۱۸٫ ↑
عسگرخانی،ابومحمد؛تغییر ساختار سازمان ملل متحد و رژیم امنیت دسته جمعی ،ماهنامه رویدادها و تحلیل ها،آذر و دی ۱۳۷۷،شماره ۱۲۱،ص۳۳٫ ↑
موسی زاده،رضا؛گلریز،هادی،ایالات متحده آمریکا و دیوان کیفری بین المللی:دغدغه های حقوقی یا حفظ منافع ملی،فصلنامه سیاست خارجی،سال بیست و هفتم ،شماره ۲،تابستان ۱۳۹۲،ص۲۹۷٫ ↑
اعظمی،نبی الله؛ناتو،سیستم امنیت دسته جمعی و تحولات آن پس از جنگ سرد،فصلنامه سیاست خارجی،پاییز ۱۳۸۱،شماره ۶۳،ص۷۵۱٫ ↑
عباسی اشلقی،مجید؛مطالعات بین الملل:تحلیل امنیت در پارادایم های حاکم بر روابط بین الملل،فصلنامه مطالعات راهبردی،پاییز ۱۳۸۳،شماره ۲۵،ص۵۳۲٫ ↑
مهدی زاده،اکبر؛به کارگیری قدرت نرم در سیاست خارجی چین در آسیای مرکزی،فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز،شماره ۷۵،پاییز ۱۳۹۰،ص۹۶٫ ↑
عباسی،مجید؛قیاسی،امیر؛باباجانی پور،زهرا،راهبرد اتحاد پیرامونی رژیم صهیونیستی و نظریه موازنه تهدید در روابط بین الملل،فصلنامه سیاست خارجی،سال بیست و هفتم،شماره یک،بهار ۱۳۹۲،ص۱۷۷٫ ↑
همان،صص ۱۷۷-۱۷۸٫ ↑
منافع ملی حیاتی مفهومی پیچیده و دارای تعاریف مختلف است؛عدم اتفاق نظر بر روی منافع ملی به رغم کاربرد و استفاده بسیار آن در متون داخلی و خارجی سبب گردیده تعاریف مختلفی نسبت به این مفهوم ارائه شود.به تبع ساختار دولت گرا،به تعداد دولت ها تعریف منافع ملی حیاتی داریم.هر کشوری بنا به موقعیت و شرایط خود تعبیر خاصی از آن ارائه می دهد.اما آن چه که اندیشمندان مختلف پیرامون آن اجماع دارند این اصل است که منافع ملی حیاتی دارای ابعاد اقتصادی،سیاسی و اجتماعی می باشد.در درجه نخست،حیاتی ترین نیازهای یک دولت،حفظ تمامیت ارضی و بقای یک ملت،امنیت و حاکمیت ملی،استقلال سیاسی ،رفاه اقتصادی ،حفظ و افزایش قدرت ،اعتبار و پرستیژ در برابر ملل و کشورهای دیگر را در برمی گیرد. هم چنین،منافع ملی حیاتی از آغاز تشکیل دولت-ملت و به ویژه طی دهه های اخیر از جانب نظریه پردازان ،محققان و تحلیل گران به منظور بررسی مقاصد،اهداف و الگوهای رفتاری سیاست خارجی کشورها در صحنه بین المللی و در ارتباط با دیگر کشورها و بازیگران عرصه روابط بین الملل به کار گرفته شده است . در همین راستا،هدف ها و انگیزه های اصلی رفتار کشورها در صحنه بین المللی را می توان منافع ملی نام برد.برای اطلاعات بیشتر در این مورد ن.ک به: پیری،حیدر؛ منافع ملی حیاتی در حقوق بین الملل با تاکید بر رویه های قضایی بین المللی،تهران،دانشگاه تربیت مدرس، ۱۳۹۰،ص۴۱٫ ↑
پوراسماعیلی،علیرضا؛شیروی،عبدالحسین،امنیت ملی در حقوق سرمایه گذار خارجی،فصلنامه حقوق دانشگاه تهران،دوره ۴۳،شماره ۳،پاییز ۱۳۹۲،ص۳۴٫ ↑
پوراسماعیلی،علیرضا؛شیروی،عبدالحسین،پیشین،ص ۳۶٫ ↑
برای اطلاعات بیشتر در مورد منافع حیاتی دولت ها در امنیت ملی ن.ک به :شریفی طرازکوهی،حسین و پیری،حیدر؛منافع ملی حیاتی در پرتو آراء قضایی بین المللی،فصلنامه پژوهش حقوق عمومی،سال چهاردهم،شماره ۳۸،پاییز و زمستان ۱۳۹۱،ص۱۵٫ ↑
یزدان فام،محمود؛دولت های شکننده و امنیت انسانی،فصلنامه مطالعات راهبردی،سال دوازدهم،شماره چهارم،زمستان ۱۳۸۸،ص۶٫ ↑
کیوان حسینی،اصغر؛ زارعی هدک،معصومه؛یازدهم سپتامبر و تبدیل((تهدید ایران)) به تهدیدی وجودی برای اسراییل و لابی مدافع آن،پژوهش نامه ایرانی سیاست بین الملل،سال اول،شماره یک،پاییز و زمستان ۱۳۹۱،صص ۱۱۵-۱۱۶٫ ↑
سواری،حسن؛پیری،حیدر؛منافع ملی حیاتی دولت ها در پرتو معاهدات خلع سلاح و کنترل تسلیحات،فصلنامه روابط خارجی،پاییز ۱۳۹۱،شماره ۱۵،ص۲۴۴٫ ↑
Doyle, Michael W and Luck, Edward C. ,’’ International Law and Organization: Closing the Compliance Gap’’, Rowman & Littlefield,2004,p210.
↑
اهلسون،توماس؛محدودیت های انتقال جنگ افزار و امنیت ملی جهان سوم/گروه امنیت ملی،فصلنامه سیاست دفاعی،بهار ۱۳۷۷،شماره ۲۲،ص۱۷۲٫ ↑
Aubin, Yann and Idiart, Arnaud,’’ Export Control Law and Regulations Handbook: A Practical Guide to Military and Dual-use Goods Trade Restrictions and Compliance’’, Kluwer Law International, 2011,p45.
↑
کریمی مله،علی؛الگوی مردم سالاری دینی و امنیت ملی،فصلنامه مطالعات راهبردی،دوره ۱۶،شماره ۶۱،پاییز ۱۳۹۲،ص۴۰٫ ↑
پوراحمدی،حسین؛قنبری مزیدی،مقداد؛عوامل بحران کارکرد در سازمان ملل متحد،فصلنامه سیاست خارجی،سال بیست و هفتم،شماره یک،بهار ۱۳۹۲،ص۲۳۱٫ ↑
قنبرلو؛عبدالله؛اقتصاد لیبرال و مسئله جنگ و صلح در روابط بین الملل،دو فصلنامه اقتصاد تطبیقی،بهار و تابستان ۱۳۹۰،شماره یک،ص۱۷۵٫ ↑
نقیب زاده،احمد؛بازاندیشی امپریالیسم در روابط بین الملل،فصلنامه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران،زمستان ۱۳۷۴،شماره ۳۴،ص۱۴۴٫ ↑