« مُعِینٍ أَسْتَوْدِعُ اللَّهَ دِینَکَ‏ وَ دُنْیَاکَ‏ وَ أَسْأَلُهُ خَیْرَ الْقَضَاءِ لَکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهُ.»^[۶۱۰] ، «اللهم احفظ حسنا و حسینا »^[۶۱۱].
۳‚۱‚۱‚۴‚۳. حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف)
« اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَعْثَهُ خُرُوجاً مِنَ‏ الْغُمَّهِ وَ اجْمَعْ بِهِ شَمْلَ الْأُمَّهِ »^[۶۱۲]
۴‚۱‚۱‚۴‚۳.محمد حنفیه
« أسألُ اللَّهَ أن یُلْهِمَکَ‏ الشُّکرَ والرُّشْدَ، ویُقَوِّیکَ على العَمَلِ بِکُلِّ خَیْرٍ، ویَصرِفُ عَنْکَ کُلَّ مَحْذورٍ بِرَحمَتِهِ»^[۶۱۳].
۲‚۱‚۴‚۳. اصحاب حضرت
۱‚۲‚۱‚۴‚۳.مالک اشتر
عَنْ صَعْصَعَهَ بْنِ صُوحَانَ قَالَ‏: فَلَمَّا بَلَغَ عَلِیّاً ع مَوْتُ الْأَشْتَرِ قَالَ:
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‏ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ اللَّهُمَّ إِنِّی أَحْتَسِبُهُ عِنْدَکَ‏ فَإِنَ‏ مَوْتَهُ‏ مِنْ مَصَائِبِ الدَّهْرِ فَرَحِمَ اللَّهُ مَالِکاً فَقَدْ وَفَى بِعَهْدِهِ وَ قَضى‏ نَحْبَهُ‏ وَ لَقِیَ رَبَّهُ‏ مَعَ أَنَّا قَدْ وَطَّنَّا أَنْفُسَنَا عَلَى أَنْ نَصْبِرَ عَلَى کُلِّ مُصِیبَهٍ بَعْدَ مُصَابِنَا بِرَسُولِ اللَّهِ ص فَإِنَّهَا أَعْظَمُ الْمَصَائِبِ»^[۶۱۴].
۲‚۲‚۱‚۴‚۳.خباب ابن ارت
«یَرْحَمُ‏ اللَّهُ‏ خَبَّابَ‏ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ [عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ‏] قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِدا.»^[۶۱۵]، ««رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ خَبَّاباً قَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ عَاشَ مُجَاهِداً وَ ابْتُلِیَ فِی جَسَدِهِ أَحْوَالًا وَ لَنْ یُضِیعَ اللَّهُ‏ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا»^[۶۱۶]
۳‚۲‚۱‚۴‚۳.محمد ابن ابی بکر
عَنْ مَالِکِ بْنِ الْجَوْنِ الْحَضْرَمِیِ‏ أَنَّ عَلِیّاً ع قَالَ‏:
«رَحِمَ اللَّهُ مُحَمَّداً کَانَ غُلَاماً حَدَثاً»^[۶۱۷].
۴‚۲‚۱‚۴‚۳.راهبی که در جنگ صفین به حضرت پیوست
« الرَّاهِبُ مَعَهُ وَ کَانَ فِیمَا ذَکَرُوا یَتَغَدَّى مَعَ عَلِیٍّ وَ یَتَعَشَّى حَتَّى أُصِیبَ یَوْمَ صِفِّینَ فَلَمَّا خَرَجَ النَّاسُ یَدْفِنُونَ قَتْلَاهُمْ قَالَ عَلِیٌّ اطْلُبُوهُ فَلَمَّا وَجَدُوهُ صَلَّى عَلَیْهِ وَ دَفَنَهُ وَ قَالَ:
«هَذَا مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُ مِرَاراً.»^[۶۱۸]
۳‚۱‚۴‚۳.عام
۱‚۳‚۱‚۴‚۳.شیعیان حضرت
« اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ إِلَّا مَا غَفَرْتَ‏ لِلْمُذْنِبِینَ‏ مِنْ شِیعَتِی»^[۶۱۹] ، «اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ اغْفِرْ لِلْخَاطِئِینَ‏ مِنْ‏ شِیعَتِی. »^[۶۲۰]
۲‚۳‚۱‚۴‚۳.مومنین و مومنات
پدران و مادران، درگذشتگان، زنده گان ( در انتهای ادعیه نقل شده برای سی روز یک ماه به چشم می خورد).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲‚۴‚۳.دعای منفی
۱‚۲‚۴‚۳.لعن ( تقاضای دفع منفعت)
لعن در لغت به معناى خوار کردن ، راندن و دور کردن از روى خشم و غضب ، و در علم اخلاق ، به معناى طلب و درخواست دور شدن شخص از رحمت خداوند است . وقتى انسان ، شخصى را لعن مى کند، مى خواهد که او از درگاه لطف و رحمت خداوند دور شود و ملعون به کسى گفته مى شود که از رحمت خداوند به دور است ؛ البته لعن از سوى خداوند به این معنا است که کسى را از درگاه رحمت خویش دور سازد که در آخرت به صورت عقوبت و کیفر نمایان مى دفع منفعت، لعن است. «اَللّهُمَّ العَن فُلان»؛ یعنی خدایا این را از رحمت خود دور کن. یعنی رحمتت را به او نرسان، به این دفع منفعت می‏گویند. و در ادعیه حضرت می بینیم : معاویه، عمر بن عاص، بُسر ابن ارطاه و …لعن فرموده اند با واژه « لعن»، حضرت على (علیه السلام ) در قنوت نمازش معاویه ، عمروعاص ، ابوموسى اشعرى و ابواعور سلمى را لعنت مى کرد^[۶۲۱] ، امیر مؤ منان على (علیه السلام ) درباره چارپایان فرمود:
«لَا تَضْرِبُوا الْوُجُوهَ وَ لَا تَلْعَنُوهَا فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَعَنَ لَاعِنَهَا وَ فِی خَبَرٍ آخَرَ لَا تُقَبِّحُوا الْوُجُوه‏»^[۶۲۲]: به صورت آن ها شلاق نزنید و آن ها را لعن نکنید؛ زیرا خداوند لعن کننده حیوانات را لعنت مى کند.
« عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لَا تَضْرِبُوا الدَّوَابَّ عَلَى وُجُوهِهَا فَإِنَّهَا تُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّهَا وَ فِی حَدِیثٍ آخَرَ لَا تَسِمُوهَا فِی وُجُوهِهَا»^[۶۲۳]
۱‚۱‚۲‚۴‚۳.لعن معاویه و ..:
کَانَ عَلِیٌّ ع إِذَا صَلَّى الْغَدَاهَ وَ الْمَغْرِبَ وَ فَرَغَ مِنَ الصَّلَاهِ یَقُولُ‏:
«اللَّهُمَّ الْعَنْ مُعَاوِیَهَ وَ عَمْراً وَ أَبَا مُوسَى‏ وَ حَبِیبَ بْنَ مَسْلَمَهَ وَ الضَّحَّاکَ بْنَ‏ قَیْسٍ‏ وَ الْوَلِیدَ بْنَ عُقْبَهَ وَ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ خَالِدِ بْنِ الْوَلِیدِ»^[۶۲۴]
۲‚۲‚۴‚۳.نفرین ( تقاضای جلب ضرر)
شود اما «نفرین» به معناى درخواست هر گونه بدى و شر از خداوند براى دیگران است ؛ حال چه درخواست دورى از رحمت و چه امر ناخوشایند دیگرى باشد؛ بدین سبب مى توان »نفرین » را داراى معنایى شامل تر از «لعن »دانست ؛ یعنى هر لعنى ، نفرین است ؛ ولى هر نفرینى ، لعن نیست .^[۶۲۵]
۱‚۲‚۲‚۴‚۳.برائت و نفرین غلاه
عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ، قَالَ: قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ السَّلَامُ):
« اللَّهُمَّ إِنِّی بَرِی‏ءٌ مِنَ الْغُلَاهِ کَبَرَاءَهِ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ مِنَ النَّصَارَى، اللَّهُمَّ اخْذُلْهُمْ أَبَداً، وَ لَا تَنْصُرْ مِنْهُمْ‏ أَحَداً.»^[۶۲۶]
۲‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین بسر ابن ارطاه
أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع لَمَّا بَلَغَهُ مَا صَنَعَهُ بُسْرُ بْنُ أَرْطَاهَ بِالْیَمَنِ قَالَ:
« اللَّهُمَّ إِنَّ بُسْراً بَاعَ‏ دِینَهُ‏ بِالدُّنْیَا فَاسْلُبْهُ عَقْلَهُ وَ لَا تُبْقِ لَهُ مِنْ دِینِهِ مَا یَسْتَوْجِبُ بِهِ عَلَیْکَ رَحْمَتَکَ»^[۶۲۷]
۳‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین حسن بصری
أَنَّ عَلِیّاً ع رَأَى الْحَسَنَ الْبَصْرِیَ‏ یَتَوَضَّأُ فِی سَاقِیَهٍ فَقَالَ :
«أَسْبِغْ طَهُورَکَ یَا کفتی‏ قَالَ لَقَدْ قَتَلْتَ بِالْأَمْسِ رِجَالًا کَانُوا یُسْبِغُونَ الْوُضُوءَ قَالَ وَ إِنَّکَ لَحَزِینٌ عَلَیْهِمْ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَأَطَالَ‏ اللَّهُ‏ حُزْنَکَ»^[۶۲۸]
‏ قَالَ أَیُّوبُ السِّجِسْتَانِیُ‏ فَمَا رَأَیْنَا الْحَسَنَ قَطُّ إِلَّا حَزِیناً کَأَنَّهُ یَرْجِعُ عَنْ دَفْنِ حَمِیمٍ أَوْ کَأَنَّهُ خَرْبَنْدَجٌ‏ ضَلَّ حِمَارُهُ. فَقُلْنَا لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ عَمِلَ فِیَّ دَعْوَهُ الرَّجُلِ الصَّالِحِ.
۴‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین بر مردم کوفه
عَنْ أَبِی صَالِحٍ الْحَنَفِیِ‏ قَالَ‏: رَأَیْتُ عَلِیّاً ع یَخْطُبُ وَ قَدْ وَضَعَ الْمُصْحَفَ عَلَى رَأْسِهِ حَتَّى رَأَیْتُ الْوَرَقَ یَتَقَعْقَعُ عَلَى رَأْسِهِ قَالَ: فَقَالَ:
«اللَّهُمَّ قَدْ مَنَعُونِی مَا فِیهِ فَأَعْطِنِی مَا فِیهِ اللَّهُمَّ قَدْ أَبْغَضْتُهُمْ وَ أَبْغَضُونِی وَ مَلِلْتُهُمْ‏ وَ مَلُّونِی وَ حَمَلُونِی عَلَى غَیْرِ خُلُقِی وَ طَبِیعَتِی وَ أَخْلَاقٍ لَمْ تَکُنْ تُعْرَفُ لِی اللَّهُمَّ فَأَبْدِلْنِی بِهِمْ خَیْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدِلْهُمْ بِی شَرّاً مِنِّی اللَّهُمَّ مِثْ قُلُوبَهُمْ کَمَا یُمَاثُ‏ «۴» الْمِلْحُ فِی الْمَاءِ»^[۶۲۹].
۵‚۳.گونه های توسل
توسّل ، واسطه قرار دادن امور خیر و افراد صالح مقرب درگاه الاهی برای بر آورده شدن درخواست و اجابت دعا. توسل در لغت به معنای انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص است و در اصطلاح به این معناست که انسان در هنگام دعا و استغاثه ، به درگاه الاهی چیزی عرضه کند که واسطه پذیرش توبه و اجابت دعای او و بر آورده شدنِ درخواستش باشد، مانند صفات و اسمای الاهی یا نام پیامبر اکرم و دعای آن حضرت یا نام اولیای عظیم الشأن و فرشتگان .از آنجا که توسل به اسباب برای رسیدن به اهداف ،چه در زندگی مادّی انسان و چه در حیات معنوی ، از دیدگاه فطری و عقلایی امری مطلوب و حتی ضروری به شمار می رود، در اصل مشروعیت و جواز توسل ، به گونه اجمالی ، کمتر تردید شده است . آیه ۳۵ سوره مائده تحصیلِ وسیله برای قرب الاهی را همراه با جهاد در راه خدا موجب رستگاری مؤمنان دانسته است . از مفاد آیه ۲۳ سوره شوری و آیه ۵۷ سوره فرقان نیز می توان چنین برداشت نمود که مودت خاندان رسالت یکی از راههایی است که انسان را به رضایت خداوند رهنمون می شود.برای اثبات جواز توسل و حتی مطلوبیت آن از دیدگاه شرعی احادیث متعددی که در منابع شیعه و اهل سنّت نقل شده ، قابل استناد است . به گفته امیر مؤمنان ، برترین وسیله ای که متوسلان با آن به خداوند تقرب می جویند، ایمان به خدای یگانه و پیامبر او و جهاد در راه خدا و انجام دادن فرائض^[۶۳۰] است.
۱‚۵‚۳.خداوند متعال
۱‚۱‚۵‚۳.توسل به خود خداوند
«سُبْحَانَکَ فَبِکَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ وَ بِحَقِّکَ أُقْسِمُ وَ مِنْکَ أَهْرُبُ إِلَیْکَ بِنَفْسِی^[۶۳۱]» ، «بِحُبِّکَ»^[۶۳۲]، «بِحَقِّکَ عَلَى نَفْسِکَ»^[۶۳۳]
۲‚۱‚۵‚۳.توسل به صفات خداوند
« اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْبَاعِثُ‏ الْوَارِثُ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْقَائِمُ‏ عَلى‏ کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الَّذِی قَالَ لِلسَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قالَتا أَتَیْنا طائِعِینَ‏- اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ- لا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لا نَوْمٌ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ- الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‏- یَعْلَمُ خائِنَهَ الْأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی‏ [خَائِنَهَ السِّرِّ وَ مَا یُخْفِی‏] الصُّدُورُ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَو …»^[۶۳۴] ، «اسْأَلُکَ یا اللَّهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی تَفَرَّدْتَ بِها انْ تَقِیَنِی مِنَ النّارِ بِقُدْرَتِکَ، وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ»^[۶۳۵]، «أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِتَوْحِیدِکَ وَ تَمْجِیدِکَ وَ تَحْمِیدِکَ وَ تَهْلِیلِکَ وَ تَکْبِیرِکَ وَ تَعْظِیمِکَ وَ بِنُورِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ عُلُوِّکَ وَ جَمَالِکَ وَ جَلَالِکَ وَ بَهَائِکَ وَ سُلْطَانِکَ وَ قُدْرَتِکَ»^[۶۳۶]، «اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ وَ قُدْرَتِکَ وَ عَظَمَتِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ بِاسْمِکَ وَ تَمَکُّنِکَ وَ سُلْطَانِکَ وَ مَکَانِکَ وَ حِجَابِکَ وَ جَلَالِکَ وَ عُلُوِّکَ وَ ارْتِفَاعِکَ وَ دُنُوِّکَ وَ قَهْرِکَ وَ مُلْکِکَ وَ جُودِکَ وَ کَرَمِکَ»^[۶۳۷]،« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْعَیْنِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْعِزِّ الَّذِی لَا یُرَامُ وَ بِالْمُلْکِ الَّذِی لَا یُضَامُ وَ بِالنُّورِ الَّذِی لَا یُطْفَأُ وَ بِالْوَجْهِ الَّذِی لَا یَبْلَى وَ بِالْحَیَاهِ الَّذِی لَا تَمُوتُ وَ بِالصَمَدِیَّهِ الَّتِی لَا تُقْهَرُ وَ بِالدَّیْمُومِیَّهِ الَّتِی لَا تَفْنَى وَ بِالاسْمِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی لَا تُسْتَذَلُّ »^[۶۳۸]،« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی‏ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍو…»^[۶۳۹]، »یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ»^[۶۴۰]، «مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ الَیْکَ»^[۶۴۱].
۳‚۱‚۵‚۳.توسل به اسماء خداوند در کتب آسمانی
« بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ فِی التَّوْرَاهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَانِ»^[۶۴۲]، « أَسْأَلُکَ ذَلِکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالزَّبُورِ وَ مَا فِی الزَّبُورِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ، وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالْإِنْجِیلِ وَ مَا فِی الْإِنْجِیلِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ. وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالتَّوْرَاهِ وَ مَا فِی التَّوْرَاهِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ. وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالْقُرْآنِ الْعَظِیمِ»^[۶۴۳] ، «أَسْأَلُکَ ذَلِکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، فَإِنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، بِکُلِّ قَسَمٍ أَقْسَمْتَهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ وَ الْکِتَابِ الْمَکْنُونِ، أَوْ فِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ، أَوْ فِی الزَّبُورِ، أَوْ فِی الْأَلْوَاحِ، أَوْ فِی التَّوْرَاهِ، أَوْ فِی الْإِنْجِیلِ، أَوْ فِی الْکِتَابِ الْمُبِینِ،أَوْ فِی الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ»^[۶۴۴]
۴‚۱‚۵‚۳.اسماء الحسنی
« أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الرَّضِیَّهِ الرَّفِیعَهِ الشَّرِیفَهِ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الْمَخْزُونَهِ الْمَکْنُونَهِ التَّامَّهِ الْجَزِیلَهِ»^[۶۴۵] ، «اللّهُمَّ انِّی اسْأَلُکَ یا اللَّهُ، بِحَقِّ الاسْمِ الرَّفِیعِ عِنْدَکَ الْعالِی الْمَنِیعِ، الَّذِی اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِکَ‏، وَ اخْتَصَصْتَهُ‏ لِذِکْرِکَ، وَ مَنَعْتَهُ جَمِیعَ خَلْقِکَ، وَ افْرَدْتَهُ عَنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ دُونَکَ، وَ جَعَلْتَهُ دَلِیلًا عَلَیْکَ، وَ سَبَباً الَیْکَ، وَ هُوَ اعْظَمُ الْأَسْماءِ، وَ أَجَلُّ الأَقْسامِ، وَ افْخَرُ الأَشْیاءِ، وَ اکْبَرُ الْغَنائِمِ، وَ اوْفَقُ الدَّعائِمِ، لا تُخَیِّبُ راجِیهِ، وَ لا تَرُدُّ داعِیهِ، وَ لا یَضْعُفُ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَیْهِ وَ لَجَأَ إِلَیْهِ.»^[۶۴۶] ، «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ»^[۶۴۷]، «اللَّهُمَّ بِالْکَلِمَهِ الْعُظْمَى وَ الْأَسْمَاءِ الْحُسْنَى وَ الْعَزَائِمِ الْکُبْرَى»^[۶۴۸] ، «فَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی ظَهَرْتَ بِهِ لِخَاصَّهِ أَوْلِیَائِکَ»^[۶۴۹]، «وَ بِأَسْمَائِکَ الْحُسْنَى وَ أَمْثَالِکَ الْعُلْیَا وَ نِعَمِکَ الَّتِی لَا تُحْصَى وَ بِأَکْرَمِ أَسْمَائِکَ عَلَیْکَ وَ أَحَبِّهَا إِلَیْکَ وَ أَشْرَفِهَا عِنْدَکَ مَنْزِلَهً وَ أَقْرَبِهَا مِنْکَ وَسِیلَهً وَ أَجْزَلِهَا مَبْلَغاً وَ أَسْرَعِهَا مِنْکَ إِجَابَهً وَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْجَلِیلِ الْأَجَلِّ الْعَظِیمِ الَّذِی تُحِبُّهُ وَ تَرْضَاهُ وَ تَرْضَى عَنْ مَنْ دَعَاکَ بِهِ فَاسْتَجَبْتَ دُعَاءَهُ»^[۶۵۰]، «وَ أَسْأَلُکَ بِکُلِّ مَسْأَلَهٍ سَأَلَکَ بِهَا أَحَدٌ مِمَّنْ رَضِیتَ عَنْهُ فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الْإِجَابَهِ»^[۶۵۱]، «َ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی خَلَقْتَهُ مِنْ ذَلِکَ فَلَا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَّا إِلَیْکَ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الرُّوحِ الْمَکْنُونِ الْحَیِّ الْحَیِّ الْحَیِّ وَ بِهِ وَ بِهِ وَ بِهِ وَ بِکَ وَ بِکَ وَ بِک»^[۶۵۲]‏، « بِالاسْمِ الَّذِی احْتَجَبْتَ بِهِ مِنْ خَلْقِکَ احْجُبْنِی مِنْ عَدُوِّی»^[۶۵۳]، «وَ أَنَا أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَنْشَأْتَهُ مِنْ کُلِّکَ فَاسْتَقَرَّ فِی غَیْبِکَ فَلَا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى شَیْ‏ءٍ سِوَاکَ أَسْأَلُکَ بِهِ هُوَ ثُمَّ لَمْ تَلْفِظْ بِهِ وَ لَا یُلْفَظُ بِهِ أَبَداً أَبَداً وَ بِهِ وَ بِکَ لَا شَیْ‏ءَ غَیْرُ هَذَا وَ لَا أَجِدُ أَحَداً أَنْفَعُ لِی مِنْکَ»^[۶۵۴]، «أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ فِی مَخْزُونِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَ الْأَسْمَاءِ الْمَشْهُورَاتِ عِنْدَکَ الْمَکْتُوبَهِ عَلَى سُرَادِقِ عَرْشِکَ »^[۶۵۵]
۲‚۵‚۳.توسل به جایگاه اشخاص