- تبدیل به کنترل با چراغ‌راهنمایی،
- تبدیل به کنترل توقف در چند جهت،
- تبدیل به کنترل توقف یا حق‌تقدم در دو جهت،
- ممنوعیت پارک در حاشیه خیابان،
- ممنوعیت حرکات گردش به چپ،
- افزودن پهلوگاه گردش به راست در راه اصلی،
- افزودن شعاع گردش به راست.
ضابطه‌های ارائه شده در این بخش حالتی محافظه‌کارانه دارند. زیرا فقط ممکن بودن و یا مفید بودن یک گزینه را بیان می‌کنند. اگر گزینه‌ای شرایط مرزی یک ضابطه را ارضا نمود باید از موثر بودن آن به کمک انجام مطالعات مهندسی اطمینان حاصل نمود. نتایج مطالعات مهندسی مبنای توصیه یک گزینه برای اجرا هستند. از سوی دیگر اگر یک ضابطه ارضا نشود آن گزینه ممکن نخواهد بود و باید از فهرست مطالعات حذف شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
ضابطه‌های این بخش، کلیه گزینه‌های ممکن برای ساماندهی را شامل نمی‌شود بلکه مربوط به پرکاربردترین گزینه‌ها است. استفاده از قضاوت مهندسی در شناسایی گزینه‌های ممکن، برای تقاطع‌هایی که دارای شرایط هندسی یا عملکردی خاصی هستند و یا هنگامی که در ترکیبی از گزینه‌های مختلف برای یک تقاطع خاص پیشنهاد شده‌اند ضروری است(شاهی و نادران، ۱۳۸۴).
افزودن حالت چشمک‌زن به کنترل با چراغ راهنمایی: استفاده از کنترل با چراغ راهنمایی در تقاطع‌هایی که دارای ترافیک کم تا متوسط هستند در ساعات اوج تقاضا مفید است، اما در ساعات غیر اوج ممکن است مفید نباشد. هنگامی که فایده چراغ ناشی از کاهش تاخیر وسایل‌نقلیه است، ممکن است استفاده از حالت چشمک‌زن در ساعات غیر اوج مفید باشد. حالت چشمک‌زن می‌تواند ترکیبی از زرد- قرمز یا قرمز- قرمز باشد. در حالت زرد- قرمز راه اصلی با چراغ چشمک‌زن زرد و راه فرعی با چراغ چشمک‌زن قرمز مجهز می‌شود. مزایای استفاده از چراغ چشمک‌زن عبارتند از:
- کاهش تأخیرها و توقف‌ها برای ترافیک مسیر اصلی،
- کاهش تأخیر برای ترافیک مسیر فرعی،
- کاهش مصرف انرژی الکتریکی،
- کاهش مصرف سوخت وسایل‌نقلیه و کاهش آلودگی صوتی ترافیک.
البته استفاده از حالت چشمک‌زن زرد- قرمز، ممکن است نرخ تصادفات را افزایش دهد، به‌ویژه هنگامی که نسبت حجم تردد در راه اصلی به راه فرعی، کمتر از ۲ باشد.
ضابطه: استفاده از چراغ چشمک‌زن در موارد زیر، احتمالاً مشکل خاصی از لحاظ ایمنی به‌وجود نخواهد آورد:حجم کل تردد در راه اصلی، کمتر از ۲۰۰ وسیله‌نقلیه در ساعت باشد،نسبت حجم تردد راه اصلی به راه فرعی، بیشتر از ۳ باشد.
این حالت در شکل ۲-۲ به صورت ناحیه هاشور نخورده نشان داده شده است. مقایسه تأخیر ناشی از چراغ چشمک‌زن زرد- قرمز با تأخیر ناشی از کنترل با چراغ راهنمایی نشان می‌دهد که میزان تأخیر در موارد زیر به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد:
- نسبت حجم تردد راه اصلی به راه فرعی، بیشتر از ۳ باشد،
- حجم تردد راه اصلی، کمتر از ۲۵۰ وسیله‌نقلیه در ساعت در هر خط باشد،
- حجم تردد راه فرعی، کمتر از ۸۵ وسیله‌نقلیه در ساعت در هر خط باشد این توصیه‌ها، در شکل ۲-۲ با خط‌چین نشان داده شده‌اند(توزیع جهتی برابر ۴۵/۵۵ در هر دو راه فرض شده است).
شکل ۲ـ۲: استفاده از چراغ راهنمای چشمک‌زن
کاربرد: ضابطه‌های بخش قبلی و شکل ۲-۶ به منظور کاهش اثرات منفی چراغ راهنمایی بر عملکرد تقاطع و فراهم ساختن ایمنی قابل قبول ارائه شده‌اند. این ضابطه فرض می‌کند که کنترل با چراغ‌راهنمایی یک گزینه ممکن است(یعنی یک یا چند معیار کنترل نیاز به چراغ را ارضا نموده است). حالت چشمک‌زن باید در کلیه ساعاتی از یک روز عادی که حجم تردد در راه اصلی و فرعی کمتر از ناحیه هاشور نخورده است در نظر گرفته شود. اگر از حالت چشمک‌زن استفاده می‌شود باید دامنه زمانی آن را طولانی کرد(یعنی چند ساعت در هر دامنه زمانی) تا از سردرگمی راننده جلوگیری گردد. کاربرد این ضابطه به دو دسته اطلاعات زیر نیاز دارد:
- حجم تردد راه اصلی و راه فرعی برای هر ساعت از روز عادی،
- حجم تردد مسیر مستقیم در راه اصلی و راه فرعی.
تقاضای ترافیک را می‌توان اندازه‌گیری نمود یا آن را به صورت کسری از متوسط تقاضای روزانه ترافیک در نظر گرفت. از مقادیر جدول ۲-۱ می‌توان برای تخمین تقاضای ساعات آخر شب استفاده نمود. به علاوه، پیش از آن که از حالت چشمک‌زن استفاده شود باید از وجود فاصله دید کافی در تقاطع نسبت به سایر جهت‌ها اطمینان حاصل نمود(شاهی و نادران، ۱۳۸۴).
جدول ۲-۱: حجم تردد ساعتی شبانه به صورت درصدی از متوسط تقاضای ترافیک روزانه
ساعت روز
۰ تا ۱
۱ تا ۲
۲ تا ۳
۳ تا ۴
۴ تا ۵
۵ تا ۶
درصد از تقاضای روزانه
۸/۰
۵/۰
۴/۰
۲/۰
۲/۰
۵/۰
