۹۷۶/۰
a24/0±۳۱/۹۷
a19/0±۱۳/۹۳
نشاسته هیدروکسی پروپیله
b64/0±۷۵/۸۵
a027/0±۲۵۰/۰
۹۲۵/۰
b16/0±۸۶/۸۹
b13/0±۰۴/۸۹
نشاسته فسفریله
a72/0±۰۶/۹۱
c017/0±۲۲۱/۰
۹۴۸/۰
a21/0±۶۱/۹۵
a16/0±۲۰/۹۲
۴-۱۰٫ میزان رهایش گلوکز در شرایط معده و روده شبیه سازی شده
نتایج بدست آمده از هیدرولیز نمونه ژل نشاسته های مورد آزمایش در غلظت ها و حجم های مختلف در شکل های ۴-۹ تا ۴-۱۲ نشان داده شده است.
شکل ۴-۹٫ میزان رهایش گلوکز از نمونه های ژل نشاسته ها در شرایط هضم معده و روده شبیه سازی شده (غلظت ۸ درصد، حجم ۵/۷ میلی لیتر).
شکل ۴-۱۰٫ میزان رهایش گلوکز از نمونه های ژل نشاسته ها در شرایط هضم معده و روده شبیه سازی شده (غلظت ۸ درصد، حجم ۱۵ میلی لیتر).
شکل ۴-۱۱٫ میزان رهایش گلوکز از نمونه های ژل نشاسته ها در شرایط هضم معده و روده شبیه سازی شده (غلظت ۱۲ درصد، حجم ۵/۷ میلی لیتر).
شکل ۴-۱۲٫ میزان رهایش گلوکز از نمونه های ژل نشاسته ها در شرایط هضم معده و روده شبیه سازی شده (غلظت ۱۲ درصد، حجم ۱۵ میلی لیتر).
همانطور که قابل مشاهده است، میزان هیدرولیز نشاسته ها طی ۴۰ دقیقه فرایند هضم در شرایط اسیدی معده ناچیز است، که دلیل این امر غیر فعال شدن آنزیم های هیدرولیز کننده موجود در بزاق به علت pH اسیدی معده (۲/۱) و عدم وجود آنزیم های هیدرولیز کننده نشاسته مقاوم به این شرایط می باشد. البته باید اذعان کرد که دلیل همین مقدار رهایش نیز هیدرولیز اسیدی نشاسته ها و اثر کم آنزیم های موجود در بزاق بوده است (بوردولوی و همکاران، ۲۰۱۲). نتایج مشابهی برای نشاسته اصلاح شده ذرت مومی (سانز و لویتن، ۲۰۰۶)، نشاسته ذرت مومی (دارتوئیس و همکاران، ۲۰۱۰) و نشاسته های سیب زمینی پخته شده گزارش شده است (بوردولوی و همکاران، ۲۰۱۲). اگر چه میزان گلوکز رهایش یافته از نشاسته طبیعی در این شرایط هضم بیشتر از نشاسته های فسفریله و هیدروکسی پروپیله بود، اما تفاوت معنادار آماری بین این نمونه ها مشاهده نشد (۰۵/۰p>). نتایج نشان داد که میزان رهایش گلوکز در شرایط معده شبیه سازی شده به طور معنی داری تحت تاثیر غلظت های استفاده شده بود (۰۵/۰p<) در حالی که این میزان تحت تاثیر حجم های مورد آزمایش واقع نشد (۰۵/۰p>).
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
به طور کلی با افزایش غلظت و حجم نشاسته های مورد آزمایش تا حدودی میزان رهایش گلوکز در شرایط هضم معدوی افزایش یافت. بر اساس نتایج مشاهده شد که نشاسته هیدروکسی پروپیله به دلیل حساسیت بالاتر نسبت شرایط اسیدی معده و هیدرولیز در این شرایط، دارای شیب تغییرات رهایش گلوکز در حدود نشاسته طبیعی بود (جدول ۴-۵). مقدار ضریب تبیین بالای بدست آماده برای معادله خطی نشان داد که این مدل، برازش خوبی را با داده های آزمایشگاهی رهایش گلوکز بدست آمده برای نشاسته های مورد آزمایش در شرایط هضم شبیه سازی شده ی معدوی دارد (۹۸۷/۰-۸۵۸/۰R2 =). مطابق با نتایج این جدول شیب تغییرات رهایش گلوکز در شرایط هضم معدوی برای نشاسته طبیعی گندم بین ۰۰۷/۰ تا ۰۱۴/۰، برای نشاسته فسفریله بین ۰۰۱/۰ تا ۰۰۵/۰ و برای نشاسته هیدروکسی پروپیله بین ۰۰۷/۰ تا ۰۱۱/۰ بود.
جدول ۴-۵٫ معادله بهترین برازش بدست آمده از مدل خطی بر داده های رهایش گلوکز بدست آمده از هضم نشاسته های مختلف در شرایط معده شبیه سازی شده (SGC)
نمونه
۵/۷ میلی لیتر
۱۵ میلی لیتر
معادله
R2
معادله
R2
